ในการพิจารณาคดีสองสัปดาห์ บาคาร่า ที่จุดชนวนการถกเถียงเรื่องกฎหมายป้องกันตัวเองทั่วประเทศคณะลูกขุนในรัฐวิสคอนซินพ้นผิด Kyle Rittenhouse ในข้อหา ยิงคนสามคน เสียชีวิตสองคน ระหว่างการประท้วงความยุติธรรมทางเชื้อชาติในเมืองเคโนชา
คณะลูกขุนในวิสคอนซินเชื่อว่าคำกล่าวอ้างของ Rittenhouse ว่าเขากลัวชีวิตของเขาและทำหน้าที่ป้องกันตัวหลังจากที่เขาขับรถไป 20 ไมล์จากบ้านของเขาในเมืองแอนติออค รัฐอิลลินอยส์ โดยหยิบปืนไรเฟิลกึ่งอัตโนมัติสไตล์ AR-15 ในเคโนชา อ้างว่าเป็นความพยายามที่จะปกป้องทรัพย์สินระหว่างการประท้วงที่รุนแรง เมืองริมทะเลสาบที่มีประชากร 100,000 คนเป็นสถานที่ชุมนุมประท้วงที่วุ่นวายหลังจากเจ้าหน้าที่ตำรวจผิวขาวยิงจาค็อบ เบลก ชายผิวดำวัย 29 ปี ทำให้เขาเป็นอัมพาตตั้งแต่เอวลงไป
ในการตัดสิน คณะลูกขุนในรัฐวิสคอนซินได้ตัดสินว่าพฤติกรรมของริทเทนเฮาส์นั้นสมเหตุสมผล แม้ว่าอัยการจะโต้แย้งว่าเขาได้ยั่วยุให้เกิดการเผชิญหน้ากันอย่างรุนแรงและด้วยเหตุนี้ จึงไม่ควรมีที่หลบภัยในหลักคำสอนการป้องกันตัว
ดังที่อัยการโทมัส บิงเกอร์กล่าวในการโต้แย้งปิดท้ายว่า “เมื่อจำเลยยั่วยุให้เกิดเหตุการณ์นี้ เขาสูญเสียสิทธิ์ในการป้องกันตัว คุณไม่สามารถอ้างสิทธิ์ในการป้องกันตัวเองจากอันตรายที่คุณสร้างขึ้น”
คณะลูกขุนในรัฐวิสคอนซินไม่เห็นด้วย และการตัดสินของคณะกรรมการอาจสื่อถึงผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันในคดีที่มีชื่อเสียงอีกคดีหนึ่งในจอร์เจีย ซึ่งชายผิวขาวสามคนกำลังถูกพิจารณาคดีในคดียิง Ahmaud Arbery ที่เสียชีวิต หลังจากที่พวกเขาอ้างว่าชายผิวดำเป็นผู้ต้องสงสัยในการปล้นทรัพย์ . เช่นเดียวกับ Rittenhouse ชายทั้งสามอ้างว่าพวกเขาทำหน้าที่ป้องกันตัว
การโต้เถียงในการป้องกันตัวเองมักเกิดขึ้นระหว่างการพิจารณาคดีที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียชีวิต จากนั้นคณะลูกขุนจะถูกขอให้พิจารณาว่าการกระทำของจำเลยนั้นสมเหตุสมผลตามหลักการป้องกันตัวหรือว่าผู้กระทำความผิดต้องรับผิดทางอาญาในคดีฆาตกรรมหรือไม่
เรื่องที่ซับซ้อนคือแต่ละรัฐมีกฎหมายการฆาตกรรมและการป้องกันตัวเองที่แตกต่างกัน บางรัฐสังเกตเห็นหลักคำสอน ” ยืนหยัดในจุดยืนของคุณ ” ที่ขัดแย้งกัน เช่นเดียวกับในจอร์เจียหรือไม่ เช่นในวิสคอนซิน ซึ่งทำให้ความเข้าใจของสาธารณชนขุ่นมัวเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดการใช้กำลังร้ายแรงอย่างเหมาะสม
ห้าองค์ประกอบของการป้องกันตัว
ในฐานะศาสตราจารย์ด้านกฎหมายอาญาฉันสอนนักเรียนว่ากฎการป้องกันตัวเองในอเมริกาเกิดจากแนวคิดที่สำคัญ: ชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และกฎหมายจะปรับการสละชีวิตมนุษย์ในสถานการณ์ที่จำกัดขอบเขตไว้เท่านั้น
กฎการป้องกันตัวระบุว่าบุคคลที่ไม่ใช่ผู้รุกรานมีความชอบธรรมในการใช้กำลังร้ายแรงต่อคู่ต่อสู้ เมื่อเขาเชื่ออย่างมีเหตุผลว่าตนอยู่ในอันตรายที่ใกล้จะถึงตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัส นี่คือมาตรฐานที่ทุกรัฐใช้ในการกำหนดการป้องกันตัว
ในการพิจารณาว่าเป็นไปตามมาตรฐานนี้หรือไม่ กฎหมายจะพิจารณาแนวคิดหลักห้าประการ
ประการแรก การใช้กำลังต้องเป็นสัดส่วนกับกำลังที่ผู้รุกรานใช้ หากผู้รุกรานชกที่แขนของเหยื่อเบาๆ เช่น เหยื่อจะไม่สามารถใช้กำลังร้ายแรงตอบโต้ได้ มันไม่สมส่วน
ประการที่สอง การใช้การป้องกันตัวจำกัดเฉพาะอันตรายที่ใกล้จะเกิดขึ้น การคุกคามโดยผู้รุกรานจะต้องเกิดขึ้นทันที ตัวอย่างเช่น ผู้ถูกทำร้ายไม่สามารถออกจากที่เกิดเหตุ วางแผนแก้แค้นในภายหลัง และดำเนินการศาลเตี้ยด้วยการฆ่าผู้รุกรานในขั้นต้น
ประการที่สาม การประเมินของบุคคลว่าตนอยู่ในอันตรายที่ใกล้จะถึงตายหรือได้รับบาดเจ็บร้ายแรงต่อร่างกายหรือไม่ต้องสมเหตุสมผล หมายความว่า “บุคคลที่เหมาะสม” จะถือว่าการคุกคามนั้นเป็นอันตรายเพียงพอที่จะทำให้เขากลัวตายหรือบาดเจ็บสาหัส มุมมองส่วนตัวของบุคคลเกี่ยวกับความกลัวนี้ไม่เพียงพอที่จะตอบสนองมาตรฐานสำหรับการป้องกันตัว
ประการที่สี่ กฎหมายไม่อนุญาตให้ผู้รุกรานคนแรกได้ประโยชน์จากเหตุผลในการป้องกันตัวเอง เฉพาะผู้ที่มี “มือสะอาด” เท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากเหตุผลนี้และหลีกเลี่ยงความรับผิดทางอาญา
สุดท้าย บุคคลมีหน้าที่ถอยก่อนใช้กำลังถึงตาย ตราบที่สามารถทำได้อย่างปลอดภัย สิ่งนี้เป็นการตอกย้ำความเชื่อของกฎหมายในเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตมนุษย์ และทำให้มั่นใจว่าพลังแห่งความตายจะเป็นทางเลือกสุดท้าย
‘ยืนหยัด’
การขยายตัวของรัฐที่ได้นำกฎหมาย “ยืนหยัด”ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทำให้การวิเคราะห์การป้องกันตัวที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ในการล่าถอยมีความซับซ้อน
ย้อนหลังไปถึงกฎหมายแองโกล-อเมริกันในยุคแรกหน้าที่ในการล่าถอยอยู่ภายใต้ข้อยกเว้นที่สำคัญในอดีตที่เรียกว่า ” หลักคำสอนของปราสาท “: บุคคลไม่มีหน้าที่ต้องล่าถอยในบ้านของเขา หลักการนี้เกิดจากคติประจำศตวรรษที่ 17 ที่ว่า “บ้านของมนุษย์คือปราสาทของเขา”
“หลักคำสอนของปราสาท” อนุญาตให้ใช้กำลังร้ายแรงในการป้องกันตัวโดยไม่กำหนดให้ต้องหนีออกจากบ้าน เมื่อเวลาผ่านไป รัฐต่างๆ ก็เริ่มขยายกฎการไม่อพยพไปยังพื้นที่นอกบ้าน
กฎหมาย “ยืนหยัดอยู่ได้” อยู่ภายใต้การพิจารณาของชาติในระหว่างการพิจารณาคดีของจอร์จ ซิมเมอร์แมน ซึ่งพ้นโทษในเหตุยิงที่ เทร วอน มาร์ตินเสีย ชีวิตในปี 2555
ในกรณีนั้น มาร์ติน วัย 17 ปีกำลังเดินกลับบ้านหลังจากซื้อสกิทเทิลส์จากร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ ในเวลานั้น ซิมเมอร์แมนเป็นอาสาสมัครเฝ้าบ้านในละแวกบ้านที่โทรหาตำรวจหลังจากพบมาร์ติน แม้ว่าเจ้าหน้าที่ 911 จะได้รับคำสั่งให้อยู่ในรถของเขาจนกว่าเจ้าหน้าที่จะมาถึง ซิมเมอร์แมนกลับเผชิญหน้ากับมาร์ตินแทน
ยังไม่ชัดเจนว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นหรือไม่ ใครคือผู้รุกราน และซิมเมอร์แมนได้รับบาดเจ็บตามคำกล่าวอ้างของเขาว่าถูกมาร์ตินทุบตีหรือไม่ ซิมเมอร์แมนเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว มาร์ตินซึ่งไม่มีอาวุธ เสียชีวิตจากบาดแผลกระสุนปืน
George Zimmerman พ้นผิดจากการฆาตกรรมระดับที่สองในการเสียชีวิตจากการยิงของ Trayvon Martin
เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม 2013 จอร์จ ซิมเมอร์แมนพ้นผิดในแซนฟอร์ด รัฐฟลอริดา จากการฆาตกรรมครั้งที่สองในเหตุกราดยิงที่เทรวอน มาร์ตินในปี 2555 เสียชีวิต ภาพถ่ายโดย Gary W. รูปภาพ Green-Pool / Getty
ในกรณีของซิมเมอร์แมนตัวอย่างเช่น ภายใต้กฎหมายป้องกันตัวแบบดั้งเดิม การรวมกันของข้อจำกัดของผู้รุกรานครั้งแรกและหน้าที่ในการล่าถอยจะไม่อนุญาตให้ซิมเมอร์แมนติดตามมาร์ตินไปรอบๆ และฆ่าเขาโดยไม่ต้องรับผิดในคดีฆาตกรรม
แต่ในรัฐฟลอริดา ซิมเมอร์แมนมีสิทธิ์ตามกฎหมายในการลาดตระเวนในละแวกบ้านใกล้บ้านของมาร์ติน ผลก็คือ ระหว่างการพิจารณาคดี ซิมเมอร์แมนทั้งหมดต้องพิสูจน์ว่าเขากลัวตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัสตามสมควร
ในรัฐวิสคอนซิน Rittenhouse ยังสามารถแสดงหลักฐานว่าเขากลัวความตายตามสมควร “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” ริตเทนเฮาส์ให้การ “ฉันปกป้องตัวเอง”
อัยการไม่สามารถพิสูจน์ได้โดยปราศจากข้อสงสัยอันสมเหตุสมผลว่า Rittenhouse ไม่ได้เกรงกลัวความปลอดภัยของเขา นี้หมายถึงแถบสูงสำหรับการดำเนินคดี พวกเขาไม่สามารถเอาชนะมันได้
หมายเหตุบรรณาธิการ: บทความนี้ได้รับการปรับปรุงเพื่อแก้ไขเงื่อนไขที่จาค็อบ เบลคถูกยิง บาคาร่า / ผู้หญิง
