ตั๊กแตน: โรงละครโอเปร่าค้นพบวิธีใหม่ในการสังหารนักร้องเสียงโซปราโน: การสูญพันธุ์ของสปีชีส์
บทนี้เขียนโดยเจฟฟ์ ล็อควูด นักกีฏวิทยาจากมหาวิทยาลัยไวโอมิงในลารามี สล็อตแตกง่าย โดยมีนักวิทยาศาสตร์ เจ้าของฟาร์มปศุสัตว์ และแมลงที่ตายแล้ว นักวิทยาศาสตร์อายุยืนกรานว่าเหตุใดตั๊กแตน Rocky Mountain จึงสูญพันธุ์ในรุ่งสางของศตวรรษที่ 20 เขาตั้งสมมติฐานขึ้นมา โดยมีสามข้อที่คลี่คลายไปกับดนตรีและความหงุดหงิด
โปรเจ็กต์นี้เริ่มต้นขึ้นในปี 2014 “เจฟฟ์คิดในใจว่า ‘โอ้ โอเปร่าเป็นวิธีที่ดีในการบอกเล่าเรื่องราวทางวิทยาศาสตร์’ ซึ่งต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการคิดอย่างนั้น” แอน กุซโซ ผู้แต่งเพลงกล่าว Guzzo สอนทฤษฎีดนตรีและการประพันธ์เพลงที่มหาวิทยาลัยไวโอมิง
ตั๊กแตน Melanoplus spretus นำความอดอยากและความพินาศมาสู่ฟาร์มทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา Lockwood กล่าวว่า “นี่เป็นศัตรูพืชทำลายล้างที่สร้างความทุกข์ทรมานอย่างมหาศาลให้กับมนุษย์ ฝูงมหากาพย์จะลงมาและกินพื้นที่เพาะปลูกอันกว้างใหญ่ในทันใด “ในทางกลับกัน มันเป็นสายพันธุ์ที่เป็นสัญลักษณ์ที่กำหนดและกำหนดรูปร่างของทวีป”การสูญพันธุ์อย่างลึกลับและฉับพลันของตั๊กแตนในหนังสือ ตั๊กแตน ประจำปี 2547 แต่หัวข้อ “ขอร้องฉันถึงความยิ่งใหญ่ของโอเปร่า” เขาใช้เวลาหลายปีในการครุ่นคิดที่จะสร้างโอเปร่าหนึ่งชั่วโมงสำหรับนักร้องสามคนเกี่ยวกับสายพันธุ์ตั๊กแตนที่รุมเร้า
จากนั้นผีของพ่อของแฮมเล็ตในโอเปร่า “Amleto” ซึ่งอิงจากบทละครของเช็คสเปียร์เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดการพัฒนา ล็อควูดจินตนาการถึงตั๊กแตนโซปราโนสเปกตรัม ซึ่งหลอกหลอนนักวิทยาศาสตร์จนกระทั่งเขาค้นพบว่าอะไรที่ฆ่าเธอ
เพื่อให้ได้นักร้องเสียงโซปราโนตั๊กแตนตัวหนึ่งเป็นตัวแทนของล้านล้าน กุซโซได้ท้าทายชั้นเรียนทฤษฎีดนตรีของเธอให้ค้นหาวิธีกระตุ้นเสียงของฝูง พวกเขาพยายามดีดนิ้ว การ์ดสั่น และกระดาษแก้วย่น แต่ “คำตอบที่ง่ายที่สุดคือคำตอบที่หรูหราที่สุด” กุซโซกล่าว โดยมอบหมายกระดาษทิชชู่ที่สั่นสะท้านให้กับผู้ชมเป็นลำดับ เพื่อให้คลื่นเสียงกรอบแกรบกระจายไปทั่วหอประชุม
สำหรับบทนี้ Lockwood ใช้แนวทางที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูลอย่างผิดปกติ
หลังจากสำรวจความยาวและจำนวนคำของโอเปร่าแล้ว เขาก็เร่งงานของเขาที่ 25 ถึง 30 คำต่อนาที ควบคุมตัวเองอย่างเข้มงวด ถ้าฉากหนึ่งยาวด้วยคำสองคำ เขาจะต้องหาสองคำที่จะตัด
เขาเขียนบทสนทนาไม่ใช่กลอน แต่ในบทสนทนา บทสนทนาบางตอนก็ดูเป็นศาสตราจารย์ Guzzo ขอเปลี่ยนบรรทัดเล็กน้อย “ฉันไม่สามารถใช้
ในที่สุด นักวิทยาศาสตร์ไขปริศนาได้ แต่ก็ไม่มีความสุขที่จะบอกผีตั๊กแตนที่สวยงามว่ามนุษย์ได้ลงโทษเผ่าพันธุ์ของเธอโดยไม่ตั้งใจด้วยการทำลายที่อยู่อาศัยของตั๊กแตนที่สำคัญ สำหรับโศกนาฏกรรม Lockwood กล่าวว่า “ต้องมีการสูญเสียที่แต่งแต้มด้วยความสำนึกผิด”
นักวิจัยพบว่า สัตว์เหล่านี้ได้เดินทางไปยังคาบสมุทร Seward ทางตะวันตกของมลรัฐอะแลสกา และเชิงเขาทางเหนือของเทือกเขาบรูกส์ เทือกเขาที่ทอดยาวจากตะวันออกไปตะวันตกผ่านทางตอนเหนือของอลาสก้า หากอัตราการขยายตัวล่าสุดของสัตว์ยังคงดำเนินต่อไป บีเวอร์สามารถแพร่กระจายไปทั่ว North Slope ของอลาสก้าในอีก 20 ถึง 40 ปีข้างหน้า นักวิจัยกล่าว
ลุ่มน้ำตอนล่างของแม่น้ำโนตัก ซึ่งเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่เทปและเพื่อนร่วมงานศึกษา ส่วนใหญ่เป็นทุ่งทุนดรา โดยนิยามที่หมายถึงที่ราบไม่มีต้นไม้. แต่พื้นที่ยังเป็นป่าประมาณร้อยละ 3.5 ซึ่งส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ตามแม่น้ำและลำน้ำสาขา ลุ่มน้ำทางเหนือเป็นทุ่งทุนดราอย่างสมบูรณ์ แล้วบีเว่อร์ที่นั่นสร้างเขื่อนโดยไม่มีต้นไม้ได้อย่างไร? ในพื้นที่เหล่านั้น Tape กล่าวว่า สัตว์เหล่านี้สร้างเขื่อนที่มีขนาดเล็กกว่าที่พวกมันอาจสร้างขึ้นในละติจูดที่ต่ำกว่า โดยใช้กิ่งก้าน กิ่งและใบของต้นหลิวและพุ่มไม้อื่นๆ
“ฉันไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เห็นบีเว่อร์บนทุนดรา” Roth กล่าว รู้สึกทึ่งกับการค้นพบของทีม Tape
สถานที่แห่งความสุข
บีเว่อร์ไม่เพียงแต่คงอยู่บนทุนดราเท่านั้น แต่พวกมันยังเฟื่องฟูอีกด้วย ลำธารขนาดปานกลางและภูมิประเทศที่ราบเรียบเป็นที่อยู่อาศัยในอุดมคติ และเมื่อพวกมันตั้งหลักได้แล้ว สิ่งมีชีวิตที่ขยันขันแข็งเหล่านี้ก็เริ่มที่จะปรับปรุงซึ่งอาจเป็นผลดีโดยรวมสำหรับสายพันธุ์อื่นๆ นับไม่ถ้วน Tape กล่าว
ตัวอย่างเช่น สภาพที่เย็นยะเยือกในภูมิภาคทำให้กระแสน้ำตื้นกลายเป็นน้ำแข็งในฤดูหนาว แต่เมื่อบีเวอร์สร้างเขื่อน น้ำที่รวบรวมต้นน้ำของโครงสร้างจะลึกพอที่จะยังคงเป็นของเหลวใต้แผ่นน้ำแข็งที่ทำหน้าที่เป็นฉนวนจากอากาศที่หนาวเย็นในฤดูหนาว สล็อตแตกง่าย
